Bang voor het virus

Al meer dan een jaar is een groot deel van alle Nederlanders in de ban van angst. Niet alleen bang voor het Corona-virus, maar vooral ook voor elkaar.

… en bang voor elkaar

We zijn elkaar gaan zien als gevaar. Als mogelijke besmettingsbron. Deze angst wordt gevoed door de politiek en de maatregelen die steeds over ons uitgestort worden. Daarbij wordt de angst ook nog eens dagelijks versterkt door de reguliere media. Kranten, internet en tv.

We worden gebombardeerd met testen, besmettingscijfers en maatregelen. Dit alles heeft grote impact op hoe we met elkaar omgaan.

Iemand zonder mondkapje wordt argwanend of zelfs boos aangekeken. We stappen liever een drukke weg op dan dat we iemand binnen anderhalve meter passeren. Veel mensen durven nauwelijks op bezoek bij hun bejaarde ouders. Al helemaal niet met hun kinderen. Ook een troostend of liefdevol gebaar is bijna niet meer mogelijk. Misschien ben je zelf niet bang, maar hoe zit het met die ander?

Zorgelijke ontwikkeling

Die angst voor elkaar baart mij grote zorgen. Wij zijn sociale wezens. Kleine kinderen moeten geknuffeld worden. Oók door opa en oma. Pubers moeten zichzelf ontdekken in hun omgang met anderen. Jongeren moeten kunnen studeren; samen met hun leerkrachten en medeleerlingen. Ouderen hebben aandacht nodig. Bezoek, een praatje en een knuffel.

En niet alleen kinderen, pubers en ouderen. Iedereen heeft sociale contacten nodig om gezond te blijven. Hoe minder (fysiek) contact, hoe groter de kans op isolement, eenzaamheid en depressie. Angst heeft bovendien een schadelijk effect op ons immuunsysteem. Iets wat we juist nu niet zouden moeten willen.

Angst voor elkaar… zo willen we het onze kinderen toch niet aanleren? Dat willen we onze ouders toch niet aandoen? Zo willen we toch niet léven?

Tijd voor verandering

Meer dan een jaar na de eerste angst en onbekendheid van het virus, kunnen we ons niet meer verschuilen achter onwetendheid.

Inmiddels is er een heleboel bekend over verspreiding, over risico’s, preventie en effectieve medicijnen. Jammer genoeg krijgt dit alles weinig tot geen aandacht in de reguliere media. Maar dat wil niet zeggen dat de informatie er niet is. En dat we daarop kunnen acteren.

Wat mij betreft is het hoog tijd voor plan B. Met een kritische blik kijken naar de huidige situatie en álle maatschappelijke gevolgen daarin mee nemen. En op basis van die afwegingen nieuwe plannen maken.

Van onderop

Helaas loopt de politiek er nog niet warm voor. Dat bekent dat we zelf iets zullen moeten doen. Verandering zal moeten komen vanuit onszelf.

Eén heel mooi en hoopvol initiatief vind ik de Buitenparlementaire Onderzoekscommissie 2020 (BPOC 2020). Opgericht door een man en zijn dochter die het parlement gevraagd hadden om een parlementaire onderzoekscommissie in te stellen die kritisch zou kijken naar het Corona-beleid. Dit alles om een antwoord te krijgen op de vraag: “Zijn de maatregelen effectief en staan de opgelegde maatregelen in verhouding tot de ziekte die veroorzaakt wordt door het SARS-CoV-2 virus?”.

De politiek stond hier niet open voor. Gelukkig gingen deze twee mensen niet bij de pakken neerzitten. In plaats van af te wachten richtten ze de BPOC 2020 op. Om antwoord te krijgen op bovengenoemde vraag, verhoren ze al maandenlang deskundigen. Artsen, virologen en andere onderzoekers, advocaten, psychologen en leerkrachten. Maar ook ondernemers, ouders en studenten. ‘Gewone burgers’ die de gevolgen van de maatregelen ondervinden.

Al deze mensen geven hun verklaring alsof ze onder ede staan. Deskundigen moeten bewijs leveren van hun beweringen. Opnamen, transcripties en de linkjes naar (wetenschappelijk) bewijs zijn allemaal publiek en te vinden op hun website.

Zelf heb ik bijna alle verhoren beluisterd en ben er een hoop wijzer van geworden. Het is heel verfrissend en vaak verrassend om van zoveel verschillende mensen hun visie op de problematiek te horen. En hun visie op alternatieve strategieën. Ik raad iedereen aan om eens een kijkje nemen op deze website.

Boodschap van hoop

Inmiddels heeft deze commissie een tussenrapport uitgebracht. Om hier aandacht voor te vragen, willen ze in zoveel mogelijk huishoudens een folder bezorgen. Ik hoefde niet lang na te denken toen een oproep gedaan werd voor vrijwilligers om te flyeren.

Het bleek best een flinke klus. Zo’n 2500 folders heb ik denk ik rondgebracht. Deze week de laatste. En bij m’n laatste 25 folders gebeurde iets moois. Ik kwam bij een huis met een A4-tje achter het glas van de voordeur geplakt. Een eenvoudig velletje papier, maar voor mij was het een teken van liefde. Liefde voor elkaar. En vooral ook een symbool van hoop.

Dit is wat er op dat A4-tje stond:

In dit huis

Hoef je geen mondkapje op!

Geloven wij in ons immuunsysteem!

Ben je welkom voor een knuffel!

Wassen wij onze handen niet stuk!

Mag je binnen 1,5 m naast ons zitten!

Schudden wij handen!

Gaan wij niet mee in de hysterie van de media!

In deze praktijk ben je zonder angst!

Welkom!!!

Dit eenvoudige velletje papier gaf mij hoop. Hoop omdat er anderen zijn die denken zoals ik. Hoop op een toekomst die niet gebaseerd is op angst maar op vertrouwen. Vertrouwen in ons immuunsysteem en vooral ook een hernieuwd vertrouwen in elkaar. Terug naar het oude normaal, waarin je weer gewoon welkom bent. Waarin je geniet van elkaar’s gezelschap; zonder terughoudendheid of angst. Waarin een knuffel, wanneer de situatie erom vraagt, vanzelfsprekend is.

Ik voelde meteen een grote verbondenheid. Kreeg de neiging om aan te bellen. Dat heb ik niet gedaan, maar ik maakte wel een foto. Om thuis te laten zien. En om dit mooie initiatief te volgen.

De dag erna ging ik aan de slag. Ik paste de tekst een beetje aan en deed ‘m in een zelfgemaakte lijst. Gisteren kreeg die een mooi plekje bij de voordeur. Zodat het voor iedereen duidelijk is: hier ben je welkom!

Wie doet mee?

Zou het niet mooi zijn als dit prachtige initiatief opvolging kreeg? Door het hele land? Zodat we met zoveel mogelijk mensen uitdragen dat we niet langer bang willen zijn voor elkaar. Dat we elkaar nodig hebben en weer van harte omarmen. In letterlijke en figuurlijke zin.

Doe jij mee? Maak dan je eigen versie of gebruik de mijne. Die kun je hieronder downloaden en uitprinten. Geef ‘m een mooi plekje bij je voordeur en zet op die manier je deur alvast op een kier. Het lijkt mij een mooie inleiding voor een gesprek. In alle eerlijkheid en met respect voor ieders mening.

P.S. Ik zou het erg leuk vinden als je mij laat weten dat je mee doet! Dat kan hieronder via een reactie of naar mij persoonlijk via cora@ketoenzo.nl

Print Friendly, PDF & Email

6 REACTIES

  1. dag Cora, ik ben het helemaal met je eens ! Ook bij ons hangt het op het raam in de voordeur zodat iedereen het goed kan zien ! Fijn dat er meer mensen zo over denken, al de maatregelen slaan helemaal nergens op. Ik volg de MSM dus ook Niet maar informeer mij bij andere infobronnen.
    De BPOC2020 is mij zeer zeker bekend en ook ik verspreid de flyers hiervoor in mijn woonplaats Kampen. Geweldig wat deze organisatie allemaal doet !
    Ik volg altijd met veel plezier je informatieve blogs en recepten, ga zo door !
    liefs Saskia Kist

    • Hallo Saskia, denk je wel voor je fijne reactie! Leuk om te zien dat jij er op dezelfde manier instaat en dat je ook flyert voor de BPOC2020. Ik heb ook grote bewondering voor de drijvende krachten achter deze organisatie. Jammer dat je niet in de buurt woont. Ik denk dat we heel wat te kletsen zouden hebben bij een kopje koffie of thee. Groetjes, Cora

  2. Hoi Cora. Al een poosje loop ik met het idee om iets te ontwerpen met een mondkapjesverbod en knuffelplicht, maar het komt er niet van. Jouw versie is een veel sympathieker idee, hij hangt nu bij mijn voordeur, dank je wel!

Laat een reactie achter bij Saskia KistReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.